NO RETORNO DO BOI MANSO (Ramón Blanco)

“Teu país de bois na aurora plantados,

levou-o o tempo na usura do ocaso.”

NAURO MACHADO

1

O libro novo, a cama

E todo tan íntimo como a roupa

Dos náufragos

Ou a lunática despedida no mar de Vigo,

E, ai Deus, se verrá cedo!

Tanto asfalto na noite, ensumido, no retorno.

2

E se retorno que sexa nas ondas

E non nas fogueiras,

No manso mar que bañas,

Manso boi,

Boi de palla.

3

Aínda que non o saibades

Invoco cada noite os bois

De Chus Pato,

Cando só nos queda o poder

Mira-la sombra do desexo

Máis alá da porta.

Ramón Blanco (Outes - A Coruña, 1979) é membro do colectivo literario Sacou. Moitos dos seus primeiros textos apareceron na revista A Caramuxa, que era o voceiro deste grupo fundado na vila de Noia a finais dos noventa. A publicación escolar Casa da Gramática segue a editarlle versos. No 2005 xuntou unha escolma poética no libro Orfeu en soños. Vén de publicar un novo poemario: Emily on the road. Escribe mensualmente en Artes & Letras Galicia, suplemento cultural do diario ABC, e mantén o blogue www.aoutrabanda.blogspot.com.